《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
流媒体定制小片子，甲方在上，成本受限，所以功力只显三成？
几个主演的演技很棒。其实可以拍的更好的，节奏太乱了。
另外，闪回的插入把剪辑和节奏确实拖得不轻。
最后一幕的失神忘词，全片的动情时刻
想不到一点都不暗黑，想着什么时候炸裂，结果高能结束了…
短评中的勤能补拙 绝了 真的是what a week. 最后的十五分钟很精彩 前面有点too much。三个演员的提名也证明了。对于演员来说 提名就是认可。
没有大家说的那么差 我到最后还是看哭了 不知道是不是因为喝酒了 我为Nicole忘词的那一瞬间落泪了
尼克奶奶都快退休了，可这小脸蛋儿拉皮拉得减了三十岁啊🤔
70/100 索金的特点还是很明显的，但闪回内容还是长了。原以为会是轻喜剧打底，没想到是这么压抑的故事。一个喜剧女演员在父权环境中走向自我，复杂的背景显得这个人物更加的传奇，其他的倒也显得电影的主题有些分散了。
还挺喜欢的。短小精悍，从后窗转向智能科技的窥视。
第一次get到艾伦·索金，分这么低，不愧是大编剧，我唯一看得懂的竟然是评分最低的
社交恐惧症患者为了真相走出舒适圈，不容易，在开头就埋下了各种伏笔，然后就是常见的反杀了。讲真，最后没和出手相助的凯文在一起，还是和光鲜工作的黑人在一起，真有种舔狗的感觉…
哈维尔·巴登浑身散发一股普信老流氓的气息，如果不是索金和妮可，真的看不下去。怀孕、年龄、形象、政治因素对事业的影响、丈夫出轨，当下女性社会生活议题大集成，索金发挥正常，妮可发挥出色，可惜传记片难免流水账。
索金一贯的风格，台词密集的吓人，很容易在开头就被劈头盖脸的信息量砸晕，但是逐渐进去后就好了。
很难找到让人看下去的理由，表演也并没有那么精彩
感觉现在的电影范式变了…我们不再满足于单纯地观看叙事，只是讲述一个故事是不足够的，我们期待在电影里感受到对于时代和人的存在性的更深思考…
Lucile不在乎名利，不在乎政治，不在乎老公爱不爱她，只在乎他有没有睡别的女人
平心而论我愿意为了最后的一段镜头给五星，妮可发呆的神情、重新开始后装傻卖痴的笑容与台词、画面从彩色转为黑白、提示Lucy与Desi离婚的字幕浮现、黑白雪花屏，随着演出一同结束的还有曾经一对爱侣的婚姻、Lucy一直以来的坚持。但本片看起来真的太累了，索金惯用的大篇幅台词，不断跳跃的时间线与转场，让观众不得不打起十二分精神去观看，可无论是剧本还是成片的整体质量都不足以让观众完全投入进去。加上妮可的妆造（或是后期）非常充气且假，看着更叫人难受了。
索德伯格也是相当赶潮流了，新冠疫情+大数据时代+Metoo，把这三大热门话题融合成了一个90分钟故事，拍得有速度感有反思，女主单枪匹马挑战强权也算copy自己的《永不妥协》了，至于对《后窗》的致敬打破了从偷窥者视角切入，而是以被窥看者作为主角，正好暗示了信息时代每个人都面临了被监控的命运，片中有两段让人后脊发凉:一是女主虹膜信息被授权只是因为同意了某网站条款，二是犯罪者轻易通过定位和搜索记录成功拦截女主位置。
只是OK，但是对于艾伦·索金来说OK就算很差了。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
